Rolnictwo, jako jeden z trzech filarów gospodarki, w odróżnieniu od usług i przemysłu, najsilniej jest uzależnione od warunków przyrodniczych. Wpływ rolnictwa na środowisko jest różny na całym świecie, w zależności od stosowanych praktyk rolniczych. Ostatecznie wpływ na środowisko zależy od praktyk produkcyjnych systemu, stosowanego przez rolników. Utrata składników odżywczych, takich jak azot i fosfor, może być inicjowana ze źródeł punktowych, takich jak stodoły, czy magazyny nawozów naturalnych. Utrata składników odżywczych, wynikających z niewłaściwego gospodarowania polami i uprawami, jest zanieczyszczeniem rozproszonym, które znacznie trudniej jest ograniczyć. Utrata składników pokarmowych prowadzi do eutrofizacji cieków wodnych i morza, a także do zakwaszenia obszarów lądowych i do zmniejszenia różnorodności biologicznej. Aby ograniczyć negatywne skutki wpływu rolnictwa na stan środowiska naturalnego, Unia Europejska określiła szereg wytycznych, precyzujących podjęcie bezpośrednich działań, mających na uwadze jak najbardziej efektywne osiągnięcie zamierzonych celów. Głównym celem polityki wodnej UE jest zagwarantowanie, że na całym jej obszarze jest dostępna wystarczająca ilość dobrej jakości wody dla potrzeb ludzi i środowiska. Od czasu pierwszych dyrektyw dotyczących wody w latach 70., UE pracowała nad stworzeniem skutecznej i spójnej polityki wodnej. Ramowa Dyrektywa wodna, która weszła w życie w 2000 r., ustanawia nowe ramy oceny, zarządzania, ochrony i poprawy jakości zasobów wodnych w całej UE.
Nieorganiczne formy azotu w glebie
Organiczne formy azotu w glebie
Przemiany chemiczne azotu w glebie
Wpływ związków azotu na zdrowie człowieka
Zasady racjonalnego stosowania nawozów naturalnych
