Eutrofizacja

Najpoważniejszym, najtrudniejszym do zwalczenia oraz najpowszechniejszym zagrożeniem dla wód jest proces eutrofizacji. Jest to proces wzbogacania zbiorników wodnych w pierwiastki biofilne, skutkujący wzrostem trofii, czyli żyzności wód. Proces ten dotyczy nie tylko zbiorników wodnych, ale również cieków.
2019-08-09
2 minuty czytania

Główną przyczyną eutrofizacji zbiorników jest nadwyżka azotu i fosforu, która powoduje wzrost żyzności wody. Pierwiastki te w dużej mierze pochodzą ze źródeł rolniczych gdyż bardzo duże ich ilości znajdują się w nawozach oraz odchodach zwierząt. Eutrofizacja jest niezwykle trudna do zwalczenia, ponieważ proces ten działa na zasadach sprzężenia zwrotnego dodatniego. W przypadku eutrofizacji polega to na tym, że w wyniku wzrostu zawartości w wodzie związków azotu i fosforu, masowo mnożą się glony, tworząc ogromne biomasy. Po obumarciu komórek glonów biomasa ich ulega rozkładowi co powoduje uwolnienie do wody jeszcze większych ilości fosforu i azotu a dodatkowo pogorszenie warunków tlenowych w zbiorniku. Mniejsza ilość tlenu rozpuszczonego w wodzie wzmaga uwalnianie biogenów z osadów dennych i zmniejsza różnorodność biologiczną zbiornika.

Eutrofizacja powoduje :

  • Masowy rozwój glonów i innych organizmów fitoplanktonowych, powodujących w powierzchniowej warstwie wody tzw. zakwity i zmniejszających jej przezroczystość. W zbiorniku wzrasta przede wszystkim ilość sinic, które utrzymując się na powierzchni, często tworzą kożuchy. Masowe nagromadzenia tych bakterii powodują nie tylko śmiertelność ich samych, ale również występującej tam fauny.
  • Ustępowanie roślinności zanurzonej z powodu pogarszających się warunków świetlnych w strefie przybrzeżnej. Postępujące zanikanie światła pośrednio prowadzi także do przebudowy występującej tam fauny. Kożuchy glonów w tej strefie zupełnie uniemożliwiają rekreacyjne użytkowanie wody.
  • Wyczerpanie zasobów tlenu w warstwie przydennej i w osadach dennych prowadzi do zaniku fauny głębinowej, w tym także gatunków reliktowych. Również tarło niektórych ryb nie dochodzi do skutku, co prowadzi do ustępowania cennych gatunków, np. łososia. Często zdarza się, że ryby giną zimą pod pokrywą lodową w wyniku braku tlenu.
  • Występowanie siarkowodoru, który podczas całkowitego braku tlenu może przechodzić do warstw powierzchniowych wody, ulatniać się i zatruwać atmosferę w okolicy.

Najskuteczniejszą metodą zmniejszania trofii zbiorników jest ograniczanie dopływu pierwiastków biofilnych ze źródeł antropogenicznych.


Poprzedni artykuł
Obszary Szczególnie Narażone Czytaj artykuł

Obszary Szczególnie Narażone

Obszary Szczególnie Narażone (OSN) - tereny, na których należy ograniczyć przedostawanie się azotu …

Następny artykuł
Obieg azotu w przyrodzie Czytaj artykuł

Obieg azotu w przyrodzie

Azot jest pierwiastkiem niezwykle rozpowszechnionym w przyrodzie. Krąży on nieustannie, dzięki czem…

Projekty statutowe Azot O projekcie Artykuły
Ustawienia dostępności
Wysokość linii
Odległość między literami
Wyłącz animacje
Przewodnik czytania
Czytnik
Wyłącz obrazki
Skup się na zawartości
Większy kursor
Skróty klawiszowe